Thursday, February 11, 2021

नवदुर्गा प्याखं छु खः, गथे न्ह्याइ ?


 



नवदुर्गा द्ययात ख्वपय् तान्त्रिक द्यः कथं कयातःगु दु । थ्व द्यःया उत्पत्ति, जलसमाधि, थीथी चहःपहः व प्याखं व मेमेगु नं फुक्कं तान्त्रिक विधिकथं जक न्ह्याना वयाच्वंगु दु । आः तक नं थ्व द्यःयात तसकं जाःम्ह तान्त्रिक द्यःया रुपय् जनमानसं हना वयाच्वंगु दनि । छम्ह द्यः जुयाच्वंम्ह मनुखं मेम्हसित द्यःया पाः हस्तान्तरण यायेत नं उकथं हे तन्त्रमन्त्र ब्वनाः विधि पुवंका हे जक मेम्हेसित हस्तान्तरण याइ । नवदुर्गाया उत्पत्तिस्थल धाःसा ख्वपय् मखुसें ख्वपं अथेहे स्वक्वय् तापाक वा ५ किलोमिटरति पूर्वपाखे लानाच्वंगु सुडालय् खः ।

आः नं अन ब्रम्हायणी, माहेश्वरी, कौमारी, भद्रकाली, बाराही, चामुन्दा, महाकाली, महालक्ष्मी व भैरव यानाः नवदुर्गा वा गुम्ह पीठ द्यःया प्रतिमूर्ति यथावत् दनि । अले दँय् छक्वः ख्वपया थ्व द्यः जुइपिं अन विशेष कथं पूजा वनेगु परम्परा नं कायम हे जुया वयाच्वंगु दनि । सम्भवतः जुजु आनन्ददेवं सुडालया थ्व थासं ख्वप नगरयात आः न्हूगु थासय् सरे यायेत पःखाः दनाः, च्याम्ह पीठ द्यःयात अष्टकोण लाकाः स्थापना यानाः दथुइ भैरव तयाः द्यः व द्यःछेँ तकं बन्दोबस्त यानाबीवं तिनि ख्वपय् थ्व द्यःया बसोबास जूगु खयेमाः ।

अझ थ्व स्वयां नं न्ह्यः ब्रम्हायणी नामं हे नांजाःम्ह द्यः काभ्रे जिल्लाया देउपुर लागाय् लानाच्वंगु खःसा अन आः नं सक्वं वयाः पूजा यानाच्वंपिं पूजारीतय् झिंप्यंगू पुस्ता अन हे च्वने धुंकूगु खँ धाःगु दु । थज्याःम्ह तान्त्रिक द्यःया ख्वाःपाः दँय्दसं न्हूगु दयेकीगु चलन दु । अले थीथी जात्रा व पर्व न्यायेके धुंकाः जेठ असार महिनां लाइगु भलभल अष्टमिकुन्हु उगु ख्वाःपाःयात विधिवत रुपं सिथं यंकाः ब्रम्हायणी जगातिइ यंकाः च्याका थकी । थथे ब्रम्हायणी पीठ हे उत्पत्तिस्थल व ब्रम्हायणी पीठ हे समाधिस्थल नं जूगु ल्याखं थ्व द्यःया मू द्यः कथं ब्रम्हायणीयात कयातःगु खनेदु ।

तर ब्रम्हायणी नापं गुम्ह द्यः दइगु जुयाः थ्व नवदुर्गा नामं प्रसिद्ध जुयाच्वंगु खःसा च्याम्ह देवी च्याकुनय् स्थापना यानातःगु ल्याखं अष्टमातृका तकं धायेगु याः । उकी भैरवयात ल्याः तइमखु ।भैरवं तकं छुं याये मफुम्ह राक्षसया बध यायेत देवी प्रकट जूगु ल्याखं नं थ्व द्यःया ऐतिहासिक महत्व दु । थ्व सांस्कृतिक, ऐतिहासिक व परम्परगत रुपं नं च्वन्ह्याम्ह द्यः खः । थुलि च्वन्ह्याःम्ह द्यःया सुरुवात धाःसा कुम्हाःतय् चा दानया परम्परां सुरु जुइगु खः । पुंतय्सं कुम्हाःतय्थाय् दां छायाः उकिया लिधंसाय् चा हयाः लां लां तक चायात पानाः गंकाः नचुकाः छुचुं थें यानाःलि उकी थीथी कथंया तत्व
छ्यानाः कपाय् ल्वाकछ्यानाः ख्वाःपाःया आकार बीगु खः ।

दँय्दसं दयेकीगु ख्वाःपाः अथे हे व उथें ग्यंक दयेके सःपिं म्हो हे जक कालिगढत ख्वपय् दनि । आःयात पूर्ण चित्रकार ज्याथगु बैसय् नं थ्व ज्याय् ध्यानमग्न जुयाच्वंगु दुसा वय्कःया हे काय् राकेश चित्रकारं थ्व ई कथं ल्वयेकेमाःगु तर्क तयाः वयाच्वनादीगु दु । थ्व ज्याय् लखौं खर्च जुइगु तर थःपिंत दां धाःसा माक्व मवइगु कारणं ज्या बन्द जुइफुगु ख्याच्वः बियाच्वंगु दु । थ्व सीप, संस्कृति व परम्परायात जगेर्ना यायेत धाःसा छगू अक्षय कोष तयार याये हथाय् जुइधुंकल धयागु पुंतय् धारणा दु । ई कथं ज्याला व सामान न्यायेत खर्च मगाःगु उमिगु तर्क खः ।

ख्वाःपाः तयार जुइधुंकाः मोहनिया नवमि कुन्हु चान्हय् ख्वाः पाः खू वनेगु धकाः समय् छायाः उगु ख्वाःपाः ज्वनाः वइगु खः ।गथांमुगः चःह्रे कुन्हुनिसें अभ्यास सुरु यानाः तुयुगु वसः जक पुना च्वनीपिं गथुतय्सं मोहनिनिसें रंगीन जामा पुनाः थ्व ख्वाःपाः पुइ । ख्वाःपाः खुइगु ई तक ला उमिसं तुयुगु हे वसः पुना तइगु खः । गबलय् ख्वाःपाः लःल्हायेगु ज्या जुइ, अब्लेनिसें रंगीन वसः पुनाः पूर्ण रुपं द्यः जुइ । उमित थथे कुम्हाःतय्सं बीगु चाया ख्वाःपा पुइवं जक द्यः नालाकाइ । मेबलय् स्वांया ज्या याइपिं गथु वा मालि कथं कयातःगु दु । थ्व ज्यापु समुदायया पुलांगु हे जाति खः ।

उमिसं आः तकं थ्व द्यः जात्रा चले याना वयाच्वंगु दु । ख्वपया ताथली, सुडाल, नंखेल, क्वाठण्डौ, इनाचो व नगांचा लागाय् थ्व जातिया बसोबास दु । न्हापा न्हापा थ्व जातिया लागिं जग्गा जमिन नं दुगु खः । तर वि.सं. २०२१ सालं देसय् भूमिसुधारया नामय् फुक्कं गुथिया जग्गा सरकारं काये धुंकाः धाःसा आः जग्गा नां दनि, थःपिंके मंत । उकिं हे थथे थीथी कथं ख्वाःपाः जात्रा वा नवदुर्गाया द्यःजात्रा यायेत पानाच्वंगु खँ उमिसं धायेगु याः । थ्व द्यः न्हापां ब्रम्हायणीं बासा लायेकाः नगर दुने बिज्याकाः भेल्पा ल्वहँतय् भैलःद्यः जूम्हेसिनं स्वां क्वकयाः तलेजुइ बिज्याकाःलि जक द्यः पूर्ण जुइ ।

लिच्छविकालय् उत्पन्न जुयाः मल्ल कालय् दक्कलय् विकसित जुयाः द्यःछेँ तकं तयार यानातःगु थ्व द्यः थौं थीथी कारणं ध्याकुनय् लाःवनाच्वंगु दु । मनूतय्त परम्परा व संस्कृतिपाखे उलि चिउताः मदुगु व आधुनिकीकरण हे थ्व द्यः प्याखंया मूल्य मान्यता म्हो खने दयावंगुया कारण खः । कुम्हाः, नाय्, आचाजु, पुं, साय्मि, जुगी, शाक्य, ज्यापु व गथु यानाः गुता जातं चले यानातःगु थ्व जात्राय् रंग कथं नं ह्याउँगु, वाउँगु, तुयुगु, हाकुगु व म्हासुगु यानाः न्याता रंगया प्रयोग जुइ । न्याता हे रंगपाखें ग्वःका व पसुका दयेकी ।

थ्व नवदुर्गाया हे प्रतीक कथं काइगु चीज खः । भैरव छम्ह जक हाकुइगु खःसा बाराही, महाकाली व कुमारी ह्याउँइ । श्वेतभैरव, माहेश्वरी व गणेश तुयुगु वर्णयापिं खः । अले ब्रम्हायणी म्हासुइ । सिम दुम धाःसा तुयुम्ह व ह्याउँम्ह जुइ । इन्द्रायणी नं ह्याउँइ । अले विष्णुबीर अर्थात् भद्रकाली धाःसा वाउँसे च्वनी । थथे तुयूगु, हाकुगु, ह्याउँगु, म्हासुगु व वाउँगु रंगपाखें हे ख्वाःपाः तयार याइथें पसूका नं दयेकातःगु खः ।थज्याःम्ह तान्त्रिक द्यःया जात्रा न्हापां येँ जयबागीश्वरीं सुरु जुइगु खः । अथे न्या हे लाकेगु धकाः गोकर्ण व तुपिया धाःथाय् न्या लाकेगु जात्रा जुइ ।

न्हापा न्हापा तोखा तकं थ्व द्यः यंकातःगु खःसा २०३८ साललिपा अन ल्वापु जुसांनिसें थ्व परम्परा बन्द जूवंगु दु । छुं दँ न्ह्यःनिसें मध्यपुर थिमिइ नं द्यः मयंके धुंकल । मखुसा थेच्वय् नवदुर्गा द्यः पिकाइगु इलय् यःमरि पुन्हि जःखः थिमिइ थ्व नवदुर्गा द्यः च्यान्हु तक तयाः प्याखं क्यनीगु खः । थथे थ्व द्यः प्रति भक्तिभाव व श्रद्धा म्हो जुजुं वनाच्वंगुलिं जक मखु कि सुरक्षाया कारणं नं द्यःप्याखं संकटय् लानाच्वंगु दु । खास यानाः थ्व प्याखंपाखें बीगु अर्ति उपदेश मनूतय्सं मसियावंगु कारणं हे जक थ्व द्यःया महत्वयात ध्वाथुइके मफुगु व उकिया सांस्कृतिक व शास्त्रीय अर्थ छ्याये मसःगुलिं नं आः थ्व द्यःयात मान्यता तइपिं म्हो जुजुं वनाच्वंगु वनमालातय्सं कनेगु याः ।

थ्व द्यःप्याखं हुइकीगु इलय्या छगू छगू चहःपहःया छगू छगू बिस्कं बिस्कं कथं महत्व व शिक्षा दु । थःगु जिउ थःम्हेसियां सफा यायेमाः धइगु ज्ञान, कलाः भाःत दथुइ माया मतिना क्वातुका च्वनेमाः धइगु ज्ञान, स्वास्थ्य प्रति ध्यान तयेमाः धइगु ज्ञान व सहकारीताया महत्व अबलय् हे बियाच्वंगु खनेदु ।थ्व द्यःया न्या लाकेगु प्याखं क्यनेगु झ्वलय् प्याखं धाःसां नाटकीय रुप न्ह्यःने वयाच्वनी । थ्व छगू कथं विशिष्ट श्रेणीया गीतिनाटक हे खः । बोल, ताल व भाव प्रकट यानाः हुलाच्वनीगु थ्व प्याखं न्ह्याक्व स्वःसां हे गाइमखु ।

राक्षसयात बध याये धुंकाः थःगु हि हि जक जुयाच्वंगु म्ह सफा यायेत गण्डकी खुसिइ म्वःल्हुइत नांगां वनीम्ह महाकाली खनाः आतुर श्वेतभैरवं वयात भुनुभुनु तुनुतुनु स्वयाच्वंगु इलय् लिक्क वयेवं महाकाली लज्या चायाः श्वेत भैरवयाके च्वंगु गा त्वकाकाइ । लिपा श्वेतभैरव नं म्वःल्हुयेत उगु गंगाय् वनीगु इलय् खुसिइ न्याचात यक्व खनाः लः ह्वलाः न्या लायेत थः मस्त सिम दुम सःती । उमिसं लः ह्वःगु मिले मजुइवं उमित ख्यानाः थःम्हं लः ह्वलाः न्या लाइ । न्या लाइगु धाःसा मनूतय्त लिना लिना जुइ । लिपा न्या नं मेपिंत स्व जक स्वकाः थः जक नइ ।

प्वाः स्याइ । प्वाः स्याके धुंकाः वसः हियेमाः धकाः वसः सिम दुमयात हे हीकी । तर उगु वसः वांछवया बी । लिपा थःगु ज्या थःम्हेसियां हे यायेमाः धइगु भावना थुइकाः थःगु वसः थःम्हेसियां हे हियेगु ज्या श्वेतभैरव थःम्हेसियां तुं याइ । प्याखं क्वचाइ । च्याघौ तकया थ्व प्याखनय् क्यनीगु सांस्कृतिक पक्ष धाःसा थ्व हे खः । तर थ्व प्याखंयात ध्वाथुइकाः सिइके मफया वसः हिइगु, चुप्पा नइगु, कुमारी तुलिगु धकाः थीथी कथं अलग्ग अलग्ग कथं जक नवदुर्गा प्याखंयात थुइकी ।

थुकिं बिइगु ब्यावहारिक शिक्षा व सहकारीताया भावनायात ध्वाथुइके मफुगु कारणं थ्व प्याखंपाखें वर्तमान इलय् शिक्षा काये मफुगु खः ला धइगु नवदुर्गा द्यःलिसें सम्बन्धित गथुतय्गु दु । थुकथं तान्त्रिक द्यःपाखें ज्ञान कयाः वर्तमान अवस्थायात वाःचायेके फत धाःसा थौं मखुसां कन्हय् थ्व प्याखं छगू जीवन्त ऐतिहासिक व सांस्कृतिक महत्वं जाःगु प्याखं जुयाः खनेदइ ।

https://nepalbhasatimes.com/1445

पाहाँचःह्रे जःखःया थीथी जात्रा

 


येँय् थीथी कथंया जात्रा पर्वपिं मध्ये छगू महत्वपूर्णगु नखः खः पाहांचःह्रे । पाहांचःहे्र मूल रुपं येँयापिं नेवाःतय्सं हनीगु खःसां नं थीथी नेवाः वस्तीइ नं यःसिं थनाः पाहांचःह्रे नखः हनी । न्हापा न्हापा ला पाहांचःह्रे स्वनिगःया फुक्क हे नेवाःतय्सं हनेगु यानाच्वंगु, लिपा वनाः जक त्वःतावंगु खः धाइपिं नं दु ।

पाहांचःह्रे चिल्लागा चःह्रेया न्हियात केन्द्रविन्दु नालाः हना वयाच्वंगु संस्कृति खः । पाहां चःह्रेयात नेवाःतय्सं इलय् ब्यलय् पासाचःह्रे, लाभाचःह्रे नं धायेगु याना वयाच्वंगु दु । बसन्त ऋतुया ई जुयाः फय् वइगु नापं मौसमया ल्याखं नं धू ब्वइगु जुया कीटाणुतपाखें वइगु महामारी ल्वचं बचे जुइगु नितिं लाभा नयेगु नखःया रुपय् नं पाहांचःह्रेयात हनाच्वंगु खः धाइ । पाहांचःह्रेया झ्वलय् द्यःखः जात्रा मल्लकालय् सुरु जूगु खः । थुगु नखःया झ्वलय् पाहां ब्वनेगु यानाच्वंगुलिं हे पाहांचःह्रे धाःगु धाइ । पाहांचःह्रेया इलय् मूल द्यः कथं जात्रा याइगु लुमरी अजिमा वतु, लुमरी अजिमा तेबाहाः व कंगः अजिमायात तःकेहेँपिं धाइ । पाहांचःह्रे उपिं तःकेहेँपिं नापलाइगु जात्रा खः धकाः नं धाइ ।

चःह्रेकुन्हु चान्हय् हे फुक्क अजिमापिं गमय् अर्थात पीगनय् तये यंकेगु याइ । अन हे चच्छि तयेगु याइ । चःह्रेया कन्हय्कुन्हु आमैया दिनय् सुथय् येँया थाय्थासय् मरःजा नकीगु चलन दु । इहि मयाःनिपिं नापं कय्तापुजा मयाःनिपिंत नकीगु जा धइगु हे मरःजा खः । येँया लुमरि अजिमा अर्थात भद्रकाली द्यःयाथाय्, मखं, वंघः, न्यत, भिंद्यःत्वाः, यटखा, कोहिति, भलननि आदि थीथी लागाय् अथे मरःजा नकीगु खः । मरःजा नल धाःसा मस्तय्त ल्वचं कइमखु धइगु जनविश्वास दु ।
पाहांचःह्रेया इलय् हे येँय् तःजिक सल जात्राया अर्थात घोडा जात्रा नं याना हयाच्वंगु दु । उकिं लिपांगु इलय् वयाः पाहांचःह्रे स्वयां नं सल जात्रा अर्थात घोडा जात्रा चर्चा अप्वः जुयाच्वंगु दु । न्हूगु पुस्तायापिंसं पाहांचःह्रे धाःगु मसिउ, घोडा जात्रा धालकि सिउ । राज्यं हे घोडा जात्रायात मान्यता बिउगुलिं पाहांचःह्रे ध्याकुनय् लाना वनाच्वंगु खः धायेफइ । उकिं पाहांचःह्रेययात घोडा जात्रां धित्तुधिनाच्वंगु दु ।

जात्राय् थाइगु बाजं
पाहांचःह्रेया झ्वलय् दकलय् महत्वपूर्ण बाजं धइगु हे नाय्खिं बाजं खः । द्यःखः जात्राया नितिं मथासे हे मगाःगु बाजं नापं जात्राया इलय् नं थाना वनीगु बाजं धइगु हे नाय्खिं बाजं खः । नाय् अर्थात नायःतय्सं थाइगु बाजं जुयाः हे थुगु बाजंयात नाय्खिं बाजं धाःगु खः । खड्गी समुदायया मूल बाजं कथं नालातःगु नाय्खिं बाजं थानाः न्ह्यइपुसेच्वंक जात्रा याइगु खः । नाय्खिं बाजं नापनापं धिमे बाजं नं थायेगु याना वयाच्वंगु दु ।

जात्रा याइपिं द्यःपिं
पाहांचःह्रेया झ्वलय् येँया थीथी द्यःपिनि जात्रा याइगु चलन दु । मूल रुपं लुमरी अजिमा तेबहाखः, लुमरी अजिमा वतुखः व कंगः अजिमाखः जात्रा जुइगु खःसा थुकिया लिसें तक्ति अजिमा, लुँचुभुलु अजिमा, न्हाय्कंत्वाःया अजिमा, नरसिंह आजु, गणेद्यः नापं त्यंगः गणेद्यःया नं जात्रा याइगु चलन दु । थःथःगु त्वाःया द्यःयात जात्रा यानाः थाय् थासय् चाःहिइकेगु याना वयाच्वंगु दु ।

तिंख्यलय् द्यः ल्वाकीगु जात्रा
पाहां चःह्रेया झ्वलय् आमै कुन्हु चान्हय् तिंख्यलय् द्यः ल्वाकी । उगु इलय् लुमरी अजिमा खः कथं वतुया लुमरीखः व तेबाहाःया लुमरी खः नाप कंगः अजिमाखः ल्वाकेगु याइ । तिंख्यलय् लुमरी अजिमाया वतु खः व तेबाहाया खः नापं दिकातइ । कंगः अजिमाया खतं निगुलिं द्यःखः चाःहिलाः वतुखःलिसे मिप्वाः हिलाबुलाः यानाकाइ । उकियात हे द्यः ल्वाकेगु धाइ । जात्रा यानाः हाकनं द्यःखः थःथःगु थासय् यंकीगु चलन दु ।

असनय् द्यःखः ल्वाकीगु
पाहांचःह्रे नखःया झ्वलय् पारु कुन्हु तःधंगु जात्रा जुइ । उगु इलय् स्वखः द्यःखः जक मखु मेमेगु द्यःखः नं कुबियाः जात्रा याइगु चलन दु । पारु कुन्हु सनिलय् येँया असंमरु अजिमा लागाय् लुमरी अजिमाया वतुखः व तेबाहाःखःयात दिकातइ । कंगः अजिमाया द्यःखतं चाःहिलेगु याइ । अनं लिपा तेबाहाः खःलिसे कंगः अजिमाखतं मिप्वाः हिलाबुला यानाकाइ । मिप्वाः हिलाबुला याना काइगुयात हे द्यःखः ल्वाकेगु धाइगु खः ।

वतु व तेबाहा द्यःखः
वतु व तेबाहाः लागां पिकाइगु द्यःखः धइगु लुमरी अजिमाया हे द्यःखः खः । न्हापा न्हापा लुमरी अजिमाया छखः जक द्यःखः खःसा लिपा तेबाहाः व वतुयापिनि दथुइ कचमच जुयाः छगू कथं ब्यागलं ब्यागलं जात्रा यायेगु सुरु याःगु धाइ । अले निगू हे त्वालं थःथःगु कथंया जात्रा याना हयेगु चलन याःगु खः । लुमरी अजिमाया द्यःछेँ वतुइ लानाच्वंगु दु । थुगु कथं निगू हे त्वाःया छम्ह द्यःया नामं निखः जूगुलिं तिंख्यलय् द्यः ल्वाकीबलय् छगू त्वाःलिसे अले असनय् द्यः ल्वाकीबलय् मेगु त्वाःलिसे कंगः अजिमां मिप्वाः हिलाबुला याना कायेगु यानाच्वंगु खः ।

न्यतमरु अजिमाया प्याखं
पाहांचःह्रेया हे झ्वलय् येँय् ख्वाःपाः प्याखं कथं न्यतमरु अजिमाया प्याखं क्यनीगु चलन दु । थुगु प्याखनय् सिंघिनी, गणेद्यः, ब्रम्हायणी, रुद्रायणी, इन्द्रायणी, नारायणी, महालक्ष्मी, बाराही, भैरव, कुमारी, न्यतमरु अजिमा व ब्याग्रिनीया ख्वाःपाः पुया पाहांचःह्रेया बहनी न्यतया दबुलिइ प्याखं क्यनेगु याना वयाच्वंगु दु । दँय्दसं क्यनीगु थुगु प्याखंया झ्वलय् झिंनिदँय् छकः धाःसा दैत्य क्वःथयेगु प्याखं क्यनी । न्यतपाःच्वया द्यःछेँय्निसें ख्वाःपाः पुया वयाः दबुलिइ पाहांचःह्रे कुन्हु गणेद्यः, ब्रम्हायणी, इन्द्रायणी, नारायणी, रुद्रायणी व महालक्ष्मीया प्याखं क्यनेगु याइ । अथेहे कन्हय् कुन्हु बाराही, भैरव, कुमारी, अजिमा, सिंघिनी व ब्याग्रीनीया प्याखं क्यनेगु याइ । अनं लिपा निम्ह मचाया प्याखं धकाः अजिमा व कुमारीया प्याखं क्यनीसा अले प्यम्ह मचाया धकाः बाराही, कुमारी, भैरव व अजिमाया प्याखं क्यनेगु चलन दु । अथे हे प्याखं ल्हुइगु झ्वलय् म्येय् व फै बलि बिइगु चलन दु । खिं बाजं (नेकुं खिं), ताः, भुस्याः, प्वंगा, खिमचाया तालय् अथे द्यः जुयाः प्याखं ल्हुइगु खः । थुगु प्याखं न्यत लागाया ज्यापुतय्सं क्यना वयाच्वंगु दु ।

थुगु कथं पाहां चःह्रेया झ्वलय् थीथी कथंया द्यःपिनिगु जात्रा याना वयाच्वंगु जूसां नं मूल रुपं कंगः अजिमा व लुमरी अजिमा हे खः धकाः धायेफइगु अवस्था दु । अले बाजंया ल्याखं नाय्खिं बाजंयात प्रमुख बाजंया रुपय् नालातःगु दुसा अथे हे न्यतमरु अजिमाया प्याखं नं क्यनेगु याना वयाच्वंगु दु ।
नेवाः समाजय् अजिमा द्यः धाइपिं थःगु हे पहःया मिसाद्यः खः । थाय् विशेष कथं नां बियातःगु जूसां मूल रुपं मिसाद्यः हे खः । अले अजिमा द्यःयात अष्टमातृका प्रतिक कथं नं नाला वयाच्वंगु दु । अजिमा द्यःया जात्रा नापनापं पाहांचःह्रेया दिनय् विशेष यानाः लाभा नयेमाःगु नापं थःथितियात पाहां ब्वनेमाःगु चलन दु । मौसमया ल्याखं लाभा नयेगु जात्राया रुपय् नं पाहांचःह्रेयात नालातःगु दु । उकिं न्हापा न्हापा मौसमयात ल्वयेक हनेगु याना वयाच्वंगु पाहांचःह्रे नखःया विशेषता खः । अले द्यःखः जात्रा मल्लकालय् सुरु जूगु खःसां वसिबें न्हापा हे पाहांचःह्रेयात पासाचःह्रे, लाभाचःह्रे धकाः येँया नेवाःतय्सं हना वयाच्वंगु खः धाइ । थुगु कथं लिपांगु इलय् वयाः पाहांचःह्रे धइगु येँया मौलिक जात्राया रुपय् विकास जुयावंगु दु ।

लिपांगु इलय् वयाः पाहांचःह्रेया इलय् हे तिंख्यलय् घोडा जात्रा अर्थात सल जात्रा यायेगु ज्या राणाकालय् वयाः सुरु याःगु खः । अले राज्यं नं व हे सल जात्रायात प्राथमिकता बिया वयाच्वंगुलिं पाहांचःह्रे नखः छगू कथं ध्याकुनय् लाः वंगु दु । पाहांचःह्रेया इलय् याइगु घोडा अर्थात सल जात्रायात जक मनूतय्सं चर्चा यायेगु नापं राष्ट्रिय स्तरं प्रचार प्रसार यायेगु ज्या जूगुलिं येँया नेवाःतय्सं हना वयाच्वंगु पाहांचःह्रे नेवाः समाजय् जक लिकुना वंगु अवस्था खनेदु । आः वयाः ला थःथितियात पाहां ब्वनेगु अर्थात नखत्याया इलय् नं पाहांचःह्रेया लसताय् धायेगु बुलुहुं बुलुहुं त्वःताः घोडा जात्रा अर्थात सल जात्राया लसताय् धकाः तकं धायेगु यानाहःगु दु । थुगु हे कथं न्ह्याः वन धाःसा कन्हय् वना पाहांचःह्रे धइगु हे घोडा जात्रा अर्थात सल जात्र जकं मखुला धकाः मनूतय्सं धया हयेफुगु सम्भावना दु । उकिं थ्व इलय् पाहांचःह्रे नखःया महत्वयात अझ ब्यापक याना यंकेमाःगु नापं पाहांचःह्रे नखःया बारे अझ अप्वः अध्ययन अनुसन्धान याना यंकेमाःगु अवस्था दु । अले येँयापिं नेवाःतय्गु म्हसीका पिब्वयाच्वंगु पाहांचःह्रेयात प्राथमिकता बिया वनेगु ज्या यायेमाःगु दु ।

https://nepalbhasatimes.com/3511

पाहाँचःह्रेया मरःजा (फोटो फिचर)






येँ– पाहाँचःह्रेया झ्वलय् थौं येँया थाय्थासय् मरःजा नकल । भलननि, भिंद्यःत्वाः, क्वहिति, वंघः, यटखा, ज्याथा, त्यंगः, कुम्हाःननि आदि थाय्थासय् थीथी व्यञ्जन तयाः मरजाः नकूगु खः । गणेद्यः पुज्यानाः नकीगु मरःजा नकलकि मस्त अरिं मचाइगु विश्वास यानातःगु दु ।
थौं येँया कुम्हाःननि व क्वहितिइ मरःजा नकूगु छुं छुं किपा –









https://nepalbhasatimes.com/3561

किलागः त्वाः व नानीचायाः


 



नेवाः देय्यात देगः हे देगःया देय् धाःथें यक्व जात्रा उत्सव, पर्व न्यायेकाच्वनीगु देय् कथं नं कायेगु याः । जात्रा उत्सव पर्व धयागु थःथःगु देशया संस्कृति खः । संस्कृति धयागु उगु देय्या सभ्यता लनेगु यन्त्र धयां आपाः खँ जुइमखु । यलया बुंगद्यः जात्रा धुंकाः साप हे हर्षोल्लास व ताःहाकःक न्यायेकीगु जात्रा मध्ये येँयाः जात्रा नं खः धायेफु ।

‘येँयाः’ जात्राया विशेष महत्व धयागु छता ला थ्व जात्रा राष्ट्र प्रमुखया उपस्थितिइ सुरु यानाः वयागु हे उपस्थितिइ पूवंकीगु जात्रा जुल । थथे राष्ट्र प्रमुखया उपस्थितिइ हे प्रारम्भ व पूर्वाङ्ग यायेमाःगु मेगु गुगुं नं जात्रा मदु । येँयाः जात्रा काचाक स्वयेबलय् थ्व येँय् देशय् जक न्यायेकीगु जात्रा थें खनेदःसां खासय् धायेगु खःसा स्वनिगलं थःथःगु हे कथं न्यायेका वयाच्वंगु झीसं सिइका वयाच्वनागु दु ।

म्ये व प्याखंया राजधानीया रुपं कयातःगु ख्वप देशय् येँयाःबलय् यांमत (इन्द्रदीप)या जात्राया नापं किसि जात्रा नं याइसा कलाकौशलया राजधानीया रुपं जक मखु विश्वयात हे चकित याना वयाच्वंगु यलय् देशय् नं बाराही जात्रा यानाः न्यायेकी धाःसा गुंपुन्हिबलय् च्यासलय् क्यनीगु झ्यालचा प्याखं येँया पुन्हिबलय् नं क्यने माः धाइ ।

इतिहास शिरोमणि बाबुराम आचार्यया धापू कथं इन्द्र हे झीगु भासं येँ खः । वय्कःया हे धापू अनुसार अध्ययन याना वनेबलय् इन्द्र सम्बन्धी सम्पूर्ण शब्दयात नेपालभासं ‘य’ या रुपं उच्चारण याना वयाच्वंगु खंकेफु ।

थुकथं अध्ययन यायेबलय् छु सिइदु धाःसा येँयाः जात्रा केवल येँ देशय् जक न्यायेकीगु जात्रा मखु, थ्व स्वनिगःया हे मंकाः जात्रा कथं कायेफु ।
येँयाःयात इन्द्रजात्रा नं धायेगु याः । इतिहास शिरोमणि बाबुराम आचार्यया धापू कथं इन्द्र हे झीगु भासं येँ खः । वय्कःया हे धापू अनुसार अध्ययन याना वनेबलय् इन्द्र सम्बन्धी सम्पूर्ण शब्दयात नेपालभासं ‘य’ या रुपं उच्चारण याना वयाच्वंगु खंकेफु ।

 

थाय्,द्यः, जात्रा, पुखू जक मखु छताजि वास वःगु स्वां इन्द्रकमलयात समेत झीसं यलबुकः स्वां धया वयाच्वनागु दु । द्यःपिनि नं जुजु देवराज इन्द्र वर्षाया हर्ताकर्ता खः । कृषि प्रधान देशय् वर्षाया गुलि महत्व दु धयाच्वने माःगु खँ मखुत । देवराज लय्ताल धाःसा सिनाज्या व सामाज्या निताय्सं छुं नं विघ्न बाधा वइमखु, थनया जनताया थ्वहे विश्वास खः ।

विश्वास धयागु विश्वासं हे थुकिं छुं शंका उपशंका दइमखु । येँयाः देवराज इन्द्रया नापनापं मेमेगु जात्रा नं स्वाकातःगुया नापनापं याना वयाच्वंगु झीसं खंकेफु । विशेष यानाः येँया नापं थीथी प्याखंत हर्षउल्लासं पिहां वइगु उल्लेखनीय खः । गुगु प्याखंतय् थःथःगु हे कथं घटना व बाखं ला द हे दु, नापं नेवाः सभ्यता व संस्कृति व धर्मया नं मूक रुपं कना वयाच्वंगु दु धयां आपाः खँ जुइमखु ।

येँयाःबलय् पिदनीगु प्रत्येक प्याखंया ब्यागलं ब्यागलं अध्ययन अनुसन्धान यायेथाय् दुगु मेगु विशेषता खः ।येँयाः धायेसातं झीगु मनमष्तिष्कय् दुहां वनीगु भव्यं रुपं न्यायेकीगु कुमारीया जात्रा नं खः । कुमारीयात झीसं इष्ट द्यःया रुपं कया वयागु दु । गथे येँयाः नेपालय् गबलेनिसें न्यायेका वयाच्वन उकियात यकिन साथ धायेमफुसां लिच्छवि जुजु शिवदेव (प्रथम)या लेलेया अभिलेखय् थीथी गौष्ठिकया नापं इन्द्रगौष्ठिक उल्लेख जुयाच्वंगुलिं लिच्छवि इलय् थ्यंबलय् हे इन्द्रजात्रां बांलाक थाय् कायेधुंकूगु खनेदु ।

कुमारीया स्थापना नं लिच्छविया वा व स्वयां न्हापा हे जुइधुंकूगु खः ला धयागु आभाष धाःसा झीत बिउ, छाय्धाःसा येँयाः व कुमारी जात्रा थ्व पर्वया पर्यायवाची खः । थुकिया नापं नेवाःतय् पुलांगु वस्ती, प्रत्येक थासय् कुमारी माजुया प्रतिस्था यानातःगु कारणं नं थुकथं हे थुइके माःगु आवश्यकता दः वंगु खः ।

कुमारी माजुया विषय झीसं थुकथं थुइकेगु थाय् दःसां नेपाःया महायान धर्म अध्ययन अनुसन्धान यायेत वि.सं. १९५२ स नेपाः वःम्ह इतिहासकार सिल्भां लेभिं कुमारीया स्थापनाया खँ जुजु गुणकामदेवनाप स्वाकातःगु दु । गुणकामदेव ने.सं. १०७ पाखेयाम्ह जुजु खः धयागु यल घाँय्बु अभिलेखं कनाच्वंगु दु ।

इतिहासकार स्लिभां लेभिया खँयात हे स्वीकार यायेगु खःसा कुमारी माजुया अस्तित्व नेपालय् स्थापना जूगु द्वःछि दँ स्वयां भतिचा अप्वःगु खनेदःवइ । गुणकामदेवया अस्तित्व विभिन्न अभिलेखतय्सं प्रमाणित याः धाःसा नेपाःया वंशावलीकारतय्सं जुजु गुणकामदेवयात आपालं च्वछाया क्यनातःगु खनेदु ।

कान्तिपुरया स्थापना निसें कयाः येँ देय्या आपालं द्यःपिं वं हे स्थापना याःगु धकाः उल्लेख याकातःगु धकाः वर्णन यानातःगु खनेदु । वंशावलीकारतय्सं थुकथं वर्णन यानातःगु मखु धकाः नं धाये ज्यामछिं, छाय्धाःसां विभिन्न थ्यासफुलिइ आःया हनुमानध्वाखा लाय्कूयात जुजु प्रताप मल्लं विशाल हनुमानया मूर्ति स्थापना याये न्ह्यः गुणपो धाइगु खः ।

व लाय्कू जुजु गुणकामदेवं स्थापना याःगु खँ प्रष्ट रुपं खनेदु । गुणकामदेवयात लिच्छवि जुजु धाःसां इतिहासकारतय् थ्व विषयय् छगू हे मत धाःसा खनेमदु । कुमारी माजुया स्थापनाया स्वापू गुणकामदेवनाप क्यनातःगु दुसा विशाल खः दयेकाः थःने क्वःने याः न्यायेकीगु श्रेय मल्लकालया अन्तिम जुजु जयप्रकाश मल्लयात बियातःगु दु ।

सम्भवतः जुजु जयप्रकाश मल्लं विशाल खः सालाः याः न्यायेकीगु स्वयां न्हापा कुमारी माजुया जात्रा चिकिचाधंगु खतय् बिज्याकाः मनूतय्सं क्वबियाः देय् चाःहिइकीगु जुइ धयागु अनुमान यायेफु ।कुमारी माजुया विशाल खः सालाः जात्रा न्यायेकीगु लागा धयागु क्वःने व थःने लागा खः । थथे याः न्यायेकीगु लागा मध्ये नानीचा याः धकाः थःने लागाया किलागः त्वालं खः सालाः नं न्यायेकी ।

थ्व नानीचा याः धयागु येँयाःया अन्तिम न्हि खः । महत्वं जायाच्वंगु किलागः त्वाः हनुमानध्वाखा लाय्कुलिं थ्यंमथ्यं ५०० मिटर उत्तरपाखेया थाय् खः । किलागःत्वाः व येँयाः नाप अभिन्न अंगया रुपं स्वापू दु । अथे सम्बन्ध दयाः हे जुइ किलागःत्वाः कला व संस्कृतिं भयबियावंगु । किलागःया प्रत्येक थाय् इतिहासया लागि साप हे महत्वया रुपं काइ ।

छाय्धाःसां किलागः नेपाःया धार्मिक सहिष्णुतां जायाच्वंगु थाय् खः धयागु सिइकेत दुग्यंक जक मखु सरसर्ति जक अध्ययन याइपिंत किलागः त्वाःया दबू छगुलिं हे गाः । किलागःया दबूया शोभा धयागु भगवान पशुपतिनाथया विशाल देगः नं खः । थ्व देगः जीर्ण जुयाः वि.सं. २०५३ सालय् जीर्णोद्धार जूगु खनेदु । देगःया न्ह्यःनेसं मेगु छगू शिवलिंग नं दु ।

देगःया हे जव पाखे अर्थात पूर्वपाखे अपूर्वनक्सां पलेस्वांया द्यःने जलहरि तयाःचैत्य स्थापना यानातःगु दु । विशेष यानाः जलहरि शिवलिङ्गय् जक दइ, थन चैत्ययात नं पलेस्वांया द्यःने जलहरि तयाः चैत्य स्थापना यानातःगु धयागु धर्मपरायण थनया नागरिकतय्सं भगवान बुद्धयात व भगवान महादेवयात छगू हे तगिमय् तयाः भक्तिभाव यानाच्वंगु खः ।

अथे हे दबुली अर्थात माःद्यःया देगः व दक्षिणपाखे गणेश, भैरव व शिवलिंगया मूर्ति स्थापना यानातःगु दु । भैरवया नापं हनुमान द्यः चिचिधंगु मूर्ति कथं मेपिं द्यःपिं नं दु, तर थथे चिचिधंगु मूर्तिया नापं करिब निगू फूट स्वयां भचा ताःहाकःगु विन्ति भावं दनाच्वंम्ह भगिरथया मूर्ति नं दु । थ्व दबूया मेगु विशेषता खः । भगिरथया मूर्तिं आपाः खँ कनाच्वनी ।

दकलय् न्हापां ला भगिरथया मूर्तिं अन बांलाःगु ल्वहंहिति दु धयागु प्रमाणित याइ । अथे हे व हे दबुली शिखर शैलीया कृष्णया देगः व देगःया थाय्थासय् नारायणया मूर्ति दु धाःसा शिखर शैलीया देगःया नापं पद्मपाणि लोकेश्वरया मूर्ति नं दु । अझ महाद्यःया देगः न्ह्यःने लःया पारी लोकेश्वरया देगः व गणेशया देगः नं उल्लेखनिय खः ।

पशुपति व स्वयम्भूइ अजिमाद्यः नं थाय् कयाच्वं थें थन नं अजिमाद्यः –भगवतीया स्थापना याकातःगु दु । थ्व धार्मिक समन्वयया बेजोड नमूना खः । किलागः त्वाःया नां किसिया नामं जुयाच्वंगु धयागु थनयापिं नागरिकतय् विश्वास खः । थन स्वम्ह किसिया थःथःगु अस्तित्वया बाखं दु ।

अथे हे स्वम्ह किसिया नां नं तुयुम्ह किसि, ह्याउँम्ह किसि व हाकुम्ह किसि खः । ऐरावत किसि देवराज इन्द्रया वाहन खः । तुयूम्ह किसियात झीसं पुलुकिसि धया वयाच्वनागु दु । झीसं हनाबना तया वयाच्वनाम्ह पुलुकिसि येँयाःया महत्वपूर्ण रौनक खः । पुलुकिसियात अलग तयाः झीसं येँयाःया कल्पना हे यायेफइमखु ।

किलागः त्वाःयात कयाः अध्ययन यायेगु खःसा थ्व त्वाः लिच्छवि इलय् गुलजार जुइ धुंकूगु जक मखु भाइभारदारत च्वनीगु त्वाः नं जुइधुंकूगु खः । लिच्छवि युग धयागु वर्मन व गुप्ततय्गु युग खः । उपिं इलय्ब्यलय् जुजु स्वयां नं शक्तिशाली जूगु खनेदु । अथे शक्तिशाली रुपं खनेदुपिं गुप्ततय्गु वासस्थान धयागु किलागःत्वाः खः ।

थ्व विषययात कयाः इतिहासकार धनवज्र वज्राचार्यं थुकथं उल्लेख यानादीगु दु, ‘किलागढ नरदेवी भेकमा अहिर (आभिर) हरूको केही वस्ती अहिले सम्म पनि रहेको छ । यी आहिरहरूको सम्बन्ध लिच्छविकालका आभीर गुप्तहरूसँग थियो भन्ने आभास पाइन्छ । हाल यो आहिरहरू ज्यापु वर्गमा पर्दछन् । तैपनि यिनीहरूको रीतिथिति केही अर्कै खालको छ ।

किलागः त्वाःयात कयाः अध्ययन यायेगु खःसा थ्व त्वाः लिच्छवि इलय् गुलजार जुइ धुंकूगु जक मखु भाइभारदारत च्वनीगु त्वाः नं जुइधुंकूगु खः । लिच्छवि युग धयागु वर्मन व गुप्ततय्गु युग खः ।

यसैले समाजशास्त्रको दृष्टिले यो वर्गको अनुसन्धान हुनुपर्ने देखिन्छ’ –पूर्व मध्यकालको अभिलेख, धनवज्र वज्राचार्य, ने.ए. अ.सं. २०६८, पृ.सं. ६८) ।दीप्याखं ः किलागः त्वाःया विशेषता धयागु थुकथं खःसां कुमारी माजु नाप प्रत्यक्ष सम्बन्ध दुगु मेगु विषय धयागु दीप्याखं नं खः । दीप्याखं मेगु द्यः प्याखं स्वयां बिस्कं हे रुपं प्रस्तुत यानाः क्यनातःगु खनेदु ।

उकिं नं अध्ययन अनुसन्धानया लागि महत्वपूर्ण धायेफु ।प्याखंया मू द्यःपिं धयागु केवल न्हय्म्ह हे जक खः । उकी नं आजु (भैरव), अजिमा (चण्डी) व कुमारी खः । अले मेपिं पात्र धयागु बेताः, कवं, ख्याः व दैत्य खः । खास धायेगु खःसा थ्व प्याखनय् आयातीत द्यःपिं मदु । नेपाःया सृष्टिकालय् वा आदिकालय् झीसं हना वयाच्वनापिं द्यः धयापिं आजु, अजिमा व कुमारी हे खः ।

थुकियात हे झीसं नेवाः धर्म धया वयाच्वनागु खः । दैत्य खराबया प्रतीक खः । देय् नष्ट यायेत वःम्ह दैत्ययात गबलें वये मफयेक कुमारीं ख्याना छ्वइगु हे थ्व प्याखंया विशेषता खः । थ्व प्याखंया मेगु विशेषता धयागु न्हय्म्ह प्याखंम्वः द्यःपिं प्याखं ल्हुइबलय् फरक फरक संगीत थाइ । कुमारी गन गन चाःहिइकी अन अन थ्व दीप्याखं हुलाः कुमारी माजुयात क्यनी ।

क्वःनेयाः कुन्हु जोशी देगःया न्ह्यःने दबुली, थःने याः कुन्हु थाय्मदु दबुली क्यनीसा नानीचा याःकुन्हु किलागः दबुली हे क्यनी ।
हुइकातःगु दीप्याखं कुमारी माजुं छुं ई स्वये धुंकलकि तिनि खः न्हयाकी । थौंकन्हय् थ्व प्याखंयात संकट वयाच्वन धाःगु न्यनागु दु । विशेषतः ला थाय्बाय्या समस्यां दीप्याखं मदया वनी लाकि छु धयागु तकं धन्दा पीर ब्वलंगु दु ।

दीप्याखं दिइवं धाःसा येँया अस्तित्वय् हे आँच वइगु जक मखु झीगु सभ्यताय् समेत विशेष आँच लाःवनेफु । उकिं झी फुक्कं जानाः थुकिया संरक्षण व सम्बद्र्धन यायेमाःगु अति आवश्यक जुइधुंकूगु दु । किलागः त्वाःया विशेषता मध्ये येँयाः आखिरी जात्रा नानीचा याः नं खः । नानीचायाःयात कयाः थ्व राणा शासनया इलंनिसें तिनि याःगु धकाः धाइपिं आपाः दया वयाच्वंगु दु ।

अझ जुद्ध शम्शेरया इलंनिसें तिनि जुल धकाः हचुवाया भरय् धाइपिं तक नं दु । जुद्ध शम्शेरया शासन सुरुनिसें अन्त तक (वि.सं. १८९८ निसें २००२) खंपिं जेष्ठ नागरिकत जिगु परिवारय् हे दनि । वय्कःपिंसं थःपिंसं सिसां निसें नानीचा याः दुगु व स्वया वयाच्वनागु खँ कनादी । उकिं जुद्ध शम्शेरया इलंनिसें नानीचा याः जूगु धयागु सरासर झूठ खः ।

थुलिमछि सांस्कृतिक हलंज्वलं जक मखु येँयाः नाप सम्बन्ध दुगु किलागः त्वालय् नानीचा याः सुरु अवस्थांनिसें हे दु धयागु झीसं थुइकेमाः, इतिहासयात कयाः हचुवाया भरय् खँ ल्हाये मजिउ ।

https://nepalbhasatimes.com/12709

लोपोन्मुख अवस्थाय् म्वाय्लि


 यचु शाक्य

धाइ नेवाःत साहित्य, कला, संस्कृतिइ यक्व हे तःमि । नेवाः समुदायय् संगीत, प्याखं, कला, साहित्य, संस्कृतिइ यक्व हे तःमि धकाः धाइगु खँय् छुं मतान्तर मदु। नखःचखः, जात्रापर्व जक मखु जन्मनिसें मृत्यु संस्कारय्तक नं थीथीकथंया बाजंया छ् यलाबुला जुया वयाच्वंगु दु ।

पररम्परागत रुपं परापूर्वकालनिसें थौंया इलय् तक छ्यलाबुलाय् वयाच्वंगु थज्याःगु गुलिखे सांस्कृतिक महत्वया बाजं थौं वयाः लोप जुइधुंकूगु दुसा गुलिखे बाजं लोप जुया वनीगु अवस्थाय् थ्यनाच्वंगु दु। थथे हे लोप जुया वनीगु अवस्थाय् थ्यनाच्वंगु बाजंमध्ये छता खः म्वाय्लि ।

थ्व म्वाय्लि सुर बाजं खःसा थ्व बाजं कपाली समुदायं पुइगु याना वयाच्वंगु दु। म्वाय्लि बाजं पुयाः भिंगु ज्या वा साइतया ज्याझ्वः न्ह्याकेगु चलन दु। येँयाःया इलय् कुमारि माजुयात कुमारि छेँय् नं पित हइबलय् थ्व म्वाय्लि बाजं मदयेक मगाः । अथे हे बुंगद्यः सालीबलय्, इहिपा, ज्याःजंक्व, दीप्याखं, गुंला थेंज्याःगु पर्वया इलय् नं म्वाय्लि पुइगु याः ।

म्वाय्लि बाजं थीथी प्रकारया दु। कोकिल, पुजा, गुजराति, भमरा आदि थीथी प्रकारया म्वाय्लि दु। नेपालभाषाया ख्यलय् अतिकं लोकंह्वाःगु म्येँ ‘राजमति कुमति’इ ‘गुजराति पुयेकाः, राजमति ब्याहा याना बिउ …. !’ धइगु लाइन दु। थौं वयाः पाश्चात्य संस्कृति व संगीतया प्रभावया कारणं यानाः म्वाय् लिया थाय् ट्रम्पेट व क्लारिनेटं थाय् कया हयाच्वंगु दु। इहिपा थेंज्याःगु लसताया ज्या याइबलय् म्वाय्लिया थासय् बाछै बाजं (ब्रास बैण्ड) हे अप्वः छ्यलेगु याना हयाच्वंगु दु। गुंलाया इलय् नं धाः व नाय्खिं थाइबलय् तकं म्वाय्लिया सः ताये मदया वनेधुंकल ।

उकिया थासय् नं बाछै बाजं हे अप्वः छ्यलेगु याना हःगु दु। थ्व म्वाय्लि बाजं लोप जुया वनीगु अवस्थाय् थ्यंगुया थीथी कारणमध्ये छता ताःई न्ह्यवंनिसें थुकियात न्हू पुस्ताय् हस्तान्तरण जुइमफुगुलिं हे खः धइगु सी दु। येँय् ला थ्व म्वाय्लि पुइपिं द हे मदयेधुंकल, यलय् धाःसा छम्ह, निम्ह दनि अथे हे ख्वपय् छुं भचा पुइ सःपिं दनि । उकीमध्ये नं ल्याय्म्ह पुस्ताया द हे मदु धाःसां जिउ । आः दुपिं नं गुलिखे वादकत न्हापा थें पुइ मफया वनेधुंकूपिं हे दु ।

थ्व बाजं थुकथं लोपोन्मुख अवस्थाय् थ्यंगुया लिउने मूल निगू कारण खनेदु। छगू ला पश्चिमी संस्कृतिया प्रभावया कारणं म्वाय्लिया थाय् मेगु बाजनं कया हःगु खने दु। मेगु नेवाः समुदायय् दुने खने दयाच्वंगु जातीय भेदभावया कारण नं खः ।पुलांगु धारया विचाः कुबियाच्वंपिंसं थ्व बाजं ला थ्व जातियागु खः । थःपिं थजात व थ्व बाजं पुइपिं क्वजात धकाः यानाच्वंगु भेदभावया कारणं हे थौं म्वाय् लि बाजंया अस्तित्व नं संकटय् लाः वंगु खः । थथे हे थजात व क्वजातया भेदभावया कारणं यानाः थौंया न्हू पुस्तां थ्व बाजं सयेकेगुपाखे उलि ध्यान बियामच्वंगु खः धइगु धापू छुं म्वाय्लि पुइपिं वादकपिनिगु दु ।

यदि थथे हे जुयाच्वन धाःसा छन्हु अवश्य नं थ्व बाजं पूर्णरुपं हे लोप वनीगु निश्चित दु। थ्व धइगु नेवाः संस्कृति, सभ्यता, पहिचानया अस्तित्वया निंतिं जुइगु तःधंगु क्षति खः धाःसां छुं पाइमखु।

ख्वपया म्वाय्लि वादक नापं काठमाडौं विश्वविद्यालयया लोकबाजाया छम्ह विद्यार्थी रवि कपाली थ्व हे म्वाय्लिया संरक्षणया निंतिं न्ह्यचिलाच्वंम्ह छम्ह ल्याय्म्ह खः । वय्कःया अबु मदुम्ह गुरु कान्छा गुणकाजी कपाली न्हापा येँय् थ्यंक वयाः येँयाःया कुमारि जात्राया इलय् म्वाय्लि पू वइगु वय्कलं कनादिल । आतक नं कुमारि पिकाइबलय् येँय् म्वाय्लि पुइपिं मदुगुलिं ख्वपंनिसें वयाः म्वाय्लि पुइगु यानाच्वंगु दु।

वय्कः रवि कपालीं आः थःगु जातिइ जक सीमित मजुसे स्यनेमाःगु व थम्हं स्यना नं वयाच्वनागु खँ कनादिल । थुकिया निंतिं नेवाः समुदाय दुने खने दयाच्वंगु भेदभावं जालं पिहां वयाः जागरुक जुइमाःगु आवश्यक जुइधुंकूगु दु। बाजं ल्यना च्वन धाःसा संस्कृति नं ल्यनी, संस्कृति ल्यन धाःसा गु सभ्यता नं ल्यनी अले जक सकलें नेवाः जुयाः गर्व यायेगु व उकिया अस्तित्व नं दइ ।

धाः व म्वाय्लिया स्वापू
धाःबाजंलिसें थाइगु मूल सुर बाजं म्वाय्लि खः धकाः प्राचीनकालनिसें हे थुकियात छ्यलेगु याना हयाच्वंगु खः । लिपा वयाः पश्चिमी संस्कृतिया प्रभावं म्वाय्लिया थाय् ट्रम्पेट व क्लारिनेटं कया हल । थथे जुजुं आः गुंलाबाजं नापं म्वाय्लि पुइगु धइगु लोप हे जुइधुंकल धाःसां छुं मपाः । थुकिं यानाः गुलिखेसित ला ट्रम्पेट धइगु हे म्वाय्लि खः धइगु भ्रम तकं ब्वलनाच्वंगु खनेदु। म्वाय्लिया थासय् ट्रम्पेट-क्लारिनेट थेंज्याःगु सुर बाजं छ्यलाः धाःबाजं म्वानाच्वंसां नेवाः समुदायं पिने च्वंपिं संगीतया अध्ययनकर्मितय्सं थुकियात विदेशी बाजंकथं काइपिं नं अप्वया वनाच्वंगु खनेदु ।

थज्याःगु थीथी कारणं यानाः त्रिभुवन विश्वविद्यालय-काठमाडौं विश्वविद्यालयया लोक संगीत संकायय् तकं धाःबाजंया बारे पूर्णरुपं तथ्य दुहां वये फुगु मदु, स्यने फुगु अवस्था मदु। वंगु छुं दँ थुखे थीथी गुंला बाजं खलःयापिंसं म्वाय्लिया थासय् बासुरि पुयाः धाःबाजं थायेगु याना हयाच्वंगु खनेदु। थ्व धाःसा सकारात्मक अले च्वछायेबहगु नापं बांलाःगु पलाः कथं कायेमाः ।

(च्वमि धाःबाजं सफूया च्वमिनापं लोकबाजा संगीतकःमि खः ।)

https://nepalbhasatimes.com/24490

नेवाः बौद्ध नखः – पञ्जरां





 उर्मिला ताम्राकार

‘दानं विभूषणं लोके दानं दुर्गतिनिवारणम् ।

दानं स्वर्गस्य सोपानं दानं शान्तिकरं शुभम् ।।’

थुगु गाथा नेपालमण्डलय् पञ्जरां (जुगःचःह्रे) कुन्हु पञ्जरां काःवइपिं शाक्य तथा वज्राचार्य गुरुजुपिंसं ब्वना वइगु दान गाथाया छगू अंश खः । थुगु गाथाय् दानयात अतिकं प्रशंसा यानाः थथे धयातःगु दु :- ‘दान हे थ्व लोकया तिसा खः, दान हे दुर्गति निवारण खः, दान हे स्वर्गया त्वाथः खः, दानं हे शान्ति शुभ याइ ।’ बौद्ध धर्मकथं संसार-चक्रपाखें मुक्त जुयाः बुद्धत्व प्राप्त यायेत पुरे यायेमाःगु न्हापांगु पारमिता धइगु दानपारमिता खः । देवलोकय् उत्पन्न जुइगु व दिव्य सम्पत्ति प्राप्त जुइगु छगू कारण नं दान खः । (क्रोध वर्ग, ध. प.) मनुष्य जन्मय् पुण्य कमे यायेगु ह्वःताः चूलाइगु नं दानं हे खः । अले दान याइम्हेसित दानया फल थुकथं प्राप्त जुइ । १. व यक्व मनूतय् प्रिय जुइ । २. वयाथाय् सत्पुरुषपिं वये वने याइ । ३. न्ह्यागु परिषदय् नं छ्यं धस्वाकाः निर्भिक जुयाः च्वने फइ । ४. मृत्यु लिपा स्वर्गलोकय् उत्पन्न जुयाः चीरकालतक सुख अनुभव याये खनी । (सिंहसेनापति–सुत्त अं नि.)

‘पञ्जरां’ नेपालमण्डलय् नेवाः बौद्धतय्सं दानया हे नामं हनीगु छगू अतिकं महत्वपूर्णगु मौलिक बौद्ध नखः खः । थ्व नखः यलय् गुंलाथ्व अष्टमीकुन्हु ‘यल पञ्जरां’या नामं न्यायेकीगु खःसा येँ, किपू, थिमि, ख्वप व भ्वँतय् गुंलागा त्रयोदशिकुन्हु न्यायेकी । अथेहे स्वनिगलं पिने पाल्पा, तानसेन, पोखरा तथा तिब्बतया मुख्य केन्द्र ल्हासाय्तकं थ्व हे दिंकुन्हु पञ्जरां नखः न्यायेकेगु चलन दु।

थ्व नखःकुन्हु शाक्यभिक्षु तथा वज्राचार्य गुरुजुपिं सर्वसंघया कुलपुत्रपिंसं पञ्जरां काः वइ । प्रव्रज्या सम्वरया अभिषेक कया मतःपिंसं पञ्जरां काःवये दइमखु। शाक्य, वज्राचार्य तथा सकल नेवाः बौद्ध जयमांपिंसं दान बी । थुगु दिनय् सकल बौद्धतय् छेँखा-छेँखापतिं, बहाः बहिलिइ, दुवातय् दानशाला हे दयेकाः दिपंकर बुद्ध, बोद्धिसत्व, लोकेश्वर, तारा, करुणामय, बसुन्धरा, शाक्यमुनि बुद्धया प्रतिमा, फुलदानी, गुलुपाः पौभाः आदि धायेक ब्वयाः दान बीगु सामग्री दक्वं तयार याना तइ ।

थ्वकुन्हु विशेष यानाः दान बीगु सामग्री धइगु जाकि, वा, छ्व, माय्, कय्गू, हलः, बलः, गुलः, सूमरी, सिसाबुसा, अम्बः, चि आदि खः । थ्व बाहेकं मेमेगु वस्तुत गथेकि चकलेट, सिसाकलम, डटपेन, रुमाल, आदि अनेक वस्तु नं दान बीगु चलन दु ‘पञ्जरां’ खँग्वःया उत्पत्ति तथा थुकिया शाब्दिक अर्थयात कयाः विद्वानवर्गपिंसं थःथःगुकथंया धारणा न्ह्यब्वयातःगु दु। गथेकि पञ्जदां, पिण्डजादान, पब्जादान, पञ्जादान, पञ्जरां, पञ्चदान आदि । गुम्हसिनं पृथ्वीइ उत्पन्न जूगु जाकि, बूबः, सिसाबुसा आदि वस्तु दान याइगुलिं पञ्जदान धाःगु खः धका धयातल । पं. बद्रीरत्न वज्राचार्ययाकथं पूजा, भोजन, पान, वासः व न्हिंन्हिं ज्याख्यलय् छ्यलेत माःगु न्याताजि वस्तु दान याइगुलिं पञ्चदान धाःगु खः । हेमराज शाक्यजुयाकथं भिंगु मार्सि जाकिया खीर दयेकाः श्रद्धापूर्वक थःगु ल्हातिं आर्य संघयात दान बीगु जूगुलिं पञ्जादां धाःगु खः ‘धम्मपद अट्ठकथा’य् धयातःकथं न्हापा पञ्चाग्गदायक धइम्ह छम्ह ब्राम्हणं थःगु बुँइ बालि पी धुंकाःनिसें वा सुयाः जाकि दयेका जा नयेबलय् तक याना न्यान्हु अग्रगु दान बी । बुँइ बालि याये धुनेसाथं खेतग्ग, दाइँ याइबलय् खलग्गा, भण्डारय् तयेबलय् खल भण्डग्गा, वा हया थलय् तइबलय् कुम्भाग अले जा थुयाः देमाय् तयाः न्ह्यःने तये हइबलय् पातग्गा धाइगु न्हापांगु दान बी ।

दान सत्कारपूर्वक बीमाः, स्वचित्त स्वमनं बीमाः, थःत यःगु वस्तु बीमाः, हाकनं हाकनं काः वयेमा धइगु चित्त तयाः बीमाः, थःत नं मेपिंत नं आघात मजुइकथं बीमाः । यदि थुकथं दान बीफत धाःसा दानया फल नं महान जुइ ।

उकिं पञ्चअग्रदान धकाः वा पी धुसांनिसें खीर भोजन तयार जुइबलय्तक श्रद्धापूर्वक न्याक्वतक ल्हातं दान बीगु परम्पराकथं पञ्जादान-पञ्जरां जूवंगु जुइफु । नेपालय् पञ्जरां नखः गबलेनिसें शुरु जूगु खः धकाः थ्याक्क धाये मफुसां थ्व नखः प्राचीनकालनिसें हे हना वयाच्वंगु धाःसा पक्का खः । छाय्कि सक्वया वज्रयोगिनीय् द्यःयाथाय् भ्वपुइकातःगु खासि व दिपंकर बुद्धया छ्यं थुकिया प्रमाण खः धइगु जितः ताः । अथे हे पञ्जरां कुन्हु मरु त्वाःया ताम्राकारतय्गु तःचतं गुथिया तसकं पुलांगु छगः खासिइ जिर्णो द्वार ने.सं. १ धकाः च्वयातःगु दुगु जुयाच्वन । अथे हे थुकिया ल्याःचाः च्वयातःगु यक्व हे तालपत्रत नं दु। थुकुन्हु मरु त्वाःया ताम्राकारतय्सं मरु दथुइ लाक्क तःधंक सिँयागु दानशाला हे ग्वयाः नीसी यानाः, शुद्धगु वसतं पुनाः छुं हे मनसे न्हिछियंकं हे छम्हेसिनं दान यानाच्वनी । अन्त्यय् फूबरे वलकि ल्यं दुगु जाकि दक्वं दान यानाः दानया ज्या क्वचायेकी ।

पञ्जरांकुन्हु मरुइ ग्वइगु सिँयागु दानशाला अर्थात काण्ठमण्डपपाखें हे काठमाडौं शहर अर्थात येँ देयया नां ‘काष्ठमण्डप’ जूवंगु धाइ । थौं कन्हय् या मरुसतः दुगु थासय् यक्व न्हापा ‘काष्ठमण्डप महाविहार’ धइगु तःधंगु विहार दुगु धइगु खँ जिं न्यना तयागु दु। भाजु जोन के. लकं नं ‘बुद्धिष्ट मोनाष्टरिज अफ नेपाल’ नांया थःगु सफुतिइ थन काष्ठमण्डप धइगु विहार दुगु खँ न्ह्यथनातःगु दु। थ्व हे लागाय् पद्मपाणि लोकेश्वरया रुपय् क्वाःपाःद्यः, मञ्जुश्री, मांकाःद्यः, गनेद्यः, अमिताभ बुद्ध दुगु त्वरं, प्रवेशद्वारय्तः धिकःपिं सिंह, गःकुति (गन्धकुटी) आदि दुगुलिं थन न्हापा तःधंगु हे विहार दुगु खयेमाः धका धायेथाय् लँ दु। अथे हे २०७२ सालया भुखाय् लिपा दुरहाम विश्वविद्यालयया प्रोफेसर रोविन कनिंघमया नेतृत्वय् जूगु पुरातात्विक सर्वे क्षणय् नं थ्व मरुसतःया जग बाइस सय दँ पुलां जूगु खँ न्ह्यःने वःगु दु। अथे जूगुलिं न्हापांनिसे हे थन दानशाला ग्वयाः पञ्जरां बीगु चलन दुगु जुइमाः धकाः धायेछिं ।

थ्व पञ्जरां नखः विशेष यानाः तथागत दिपंकर बुद्धनाप स्वापू दुगु नखः खः । दान बीत दकलय् न्हापां दिपंकर बुद्धया प्रतिमाय् पूजा यानाः दानप्रदान याये धुंका तिनि मेमेपिंत दान याइ । परापूर्वकालय् दिपंकर तथागत उत्पन्न जूबलय् शाक्यमुनि बुद्ध मेघमानव (सुमेध ऋषी), ज्ञानकर माकः, धर्मश्री तथा सर्वानन्द जुजुया रुपय् प्यक्वतक जन्म जुयाः दान पारमिता पूरा याःगु जुयाच्वन । दकलय् लिपा सर्वानन्द जुजु जुयाः जन्म जूबलय् थःगु राजदरवारय् दानशाला ग्वयाः दिपंकर बुद्धसहित चय्द्वः भिक्षुसंघयात प्रशन्नशील विहारनिसें यात्रा याना बिज्याकाः बाद्यवादनसहित ध्वजा पताका ब्वयेकाः, छत्रं कुयेकाः, च्वाम्वलं गायेकाः, स्वां–सिन्हः, जाकि ह्वलाः अत्यन्त श्रद्धापूर्वक पूजा सत्कार यानाः भोजन, वस्त्र, पान तथा वासः दान याना बिज्याःगु खः । सर्वानन्द जुजुया श्रद्धा भाव खनाः दिपंकर तथागत अत्यन्त प्रसन्न जुयाः ‘थनिंनिसें छ बुद्धपुत्र जुल, अले छंगु थ्व दान कीर्ति कल्पान्तक नं स्थीर जुयाः संसारय् प्रचार जुया च्वनेमा’, धकाः दानया महात्म्य ‘दानगाथा’ आज्ञा जुया बिज्यात धकाः अवदानय् उल्लेख जुयाच्वंगु दु। नेपालमण्डलया पञ्जरां नखः नं थ्व हे सर्वानन्द जुजुया बाखंपाखें प्रभावित जुयाच्वंगु खनेदु ।

दान गुकथं बीमाः धइगु खँय् अंगुत्तर निकायय् स्पष्टरुपं थथे धयातःगु दुः ‘दान सत्कारपूर्वक बीमाः, स्वचित्त स्वमनं बीमाः, थःत यःगु वस्तु बीमाः, हाकनं हाकनं काः वयेमा धइगु चित्त तयाः बीमाः, थःत नं मेपिंत नं आघात मजुइकथं बीमाः । यदि थुकथं दान बीफत धाःसा दानया फल नं महान जुइ ।’

नेवाः बौद्धतय् दान बीगु संस्कार नं अतिकं उच्च खनेदु। दान बीबलय् दातापिंसं अतिकं श्रद्धापूर्वक, आदर, गौरव तयाः सत्कार यानाः दान काःवःपिं शाक्य वज्राचार्य कुलपुत्रपिंत सिन्हः तिकाः स्वां छाया, धुं, धुपाँय् ग्वःजा जजंका आदि तया पञ्चोपचार पूजा यानाः दान बीगु याइ । गुलुपाः, खीर भोजननापं दान दक्षिणा नं बी । दान काःवइपिं गुरुजुपिसं आयु वृद्धि, यशो वृद्धि, जनधन, सन्तान प्राप्त जुइमा धकाः शुभ आशिर्वाद बीगु याइ ।

थुकथं अतिकं सम्मानपूर्वक हनावयाच्वंगु पञ्जरां नखः छुं दशक न्ह्यः झण्डै लोप जुयावनीगु अवस्थाय् थ्यनेधुंकूगु खः । लिसें थुकी आपालं विकृति विसंगति नं दुहां वयेवं थुकिया महत्व बुलुहुं पाः जुया वनाच्वंगु खनेदत । थज्याःगु हे खँयात वाःचायेकाः पञ्जरां नखःयात मर्यादित रुपं हना यंकेया निंतिं हनेबहम्ह श्रद्धेय गुरुवर प्रा. डा. नरेशमान वज्राचार्यजुया नेतृत्वय् छगू कार्यसमिति गठन यानाः बि.सं. २०६४ सालंनिसें न्ह्याकूगु ‘सामुहिक पञ्चदानया अभियान’ थौं तक नं निरन्तररुपं न्ह्याना हे च्वंगु दु। थुकथं सामूहिक पञ्चदान अभियानपाखें संकलन जूगु दान रकम लुम्बिनीइ निर्माण जुयाच्वंगु नेपाल वज्रयान महाविहारया निंतिं समर्पण याना वयाच्वंगु जुल । दकलय् न्हापां थुकथं न्ह्याकूगु सामुहिक पञ्चदानपाखें संकलन जूगु ११ गू लाख दामं पुसा पिउगु नेपाल वज्रयान महाविहार थौं तक थ्यंबलय् निर्माणया ज्या ८० प्रतिशतं मल्याक पूवनेधुंकूगु जुल ।

आः ल्यं दुगु दक्वं ज्या पूवंकेया लागि आर्थिक सहयोगया अपिलयासें थ्व हे वइगु भदौ ११ गते, गुंलागा त्रयोदशि बुधवाःकुन्हु सकल शाक्य, वज्राचार्य गुरुजु-गुरुमांजुपिं सामूहिक पञ्जरां काः बिज्यायेत्यंगु दु। न्हापा न्हापाया पञ्जरां बलय् थें थुगुसी नं सकलसिनं उत्साहपूर्वक ब्वति कयाः दान याना बिज्याइ-दी धइगु भलसा कयाच्वना ।

‘मूर्खतय्सं जक दानया प्रशंसा याइमखु, धीर पण्डितपिंसं दानया अनुमोदन यानाः, दानया पुण्यं परलोकय् सुख प्राप्त याइ ।’ (लोक वर्ग, ध.प., गा. नं. १७७) सकसियां भिं जुइमा ।

(च्वमि नेपाल परम्परागत बौद्ध धर्म संघ, येँ कचाया दुजः खः)

http://nepalbhasatimes.com/24499

स्वयम्भूया ऐतिहासिक ल्वहं


 


मानव सभ्यताया इतिहास ढुङ्गे युगं शुरु जूगु धइगु खँ मानवशास्त्रीतय्सं धायेगु याना वयाच्वंगु दु । ढुङ्गे अर्थात ल्वहं । थ्व ल्वहं छगः छाःगु, झ्यातुगुलिसें ताःईतक अस्तित्वय् दयाच्वनीगु व थासंथासय् न्ह्याथाय् नं लुइके अःपुगु वस्तु खः । मनूतय्सं नं थ्व ल्वहंयात अनेतनेया ज्याय् अःपुक छ्यला वयाच्वंगु खनेदु । व नं आदिमकालनिसें ।

स्वनिगलय् जक मखु देश विदेश विश्वन्यंकंया ब्याक्कं सहर, नगर, गांया निर्माणय् ल्वहंया भूमिका नं उतिकं महत्वपूर्ण खनेदु । स्वनिगलय् स्वयेगु खत धाःसा द्यः, देगः, चीभाः, सतः, फल्चा, हिति, चुक, तुं, बहाः-बही, त्वाः, ननि, चुक आदि गन जक मदु ल्वहं । हिरा समान ल्वहं आकर्षक धंगं समाः यानाः छाय्पियातःगु खनेदु । आखःया आविष्कार लिपा ला ल्वहतं छगू न्हूगु ऐतिहासिक युगयात हे न्ह्याकूगु खनेदु । थीथीकथंया निर्माण वा कीर्ति स्वनेगु ज्याय् निर्माता दातातय्सं तिथि, मिति साल, तयाः उद्देश्यसहित पूर्णविवरण ल्वहंतय् किइकाः परन्तुतक ल्यनाच्वनेमा धइगु ल्याखं अभिलेखीकरण तयेगु शुभारम्भ याना वंगु खनेदु ।

थौं थ्व हे ल्वकंया उकी कियातःगु इतिहासया कारणं द्वलंद्वः न्ह्यःया क्रियाकलाप, घटना आदि दुरुस्त, गथे खः अथे हे झीसं स्वये खनाच्वंगु दु । थौंया भासं धायेगु खःसा प्रत्यक्ष हे स्वये थें जुया बिउगु दु । तना वनेधुंकूगु, दुसुना वनाच्वंगु, नामोनिशान हे मदयेधुंकूगु कयौं कयौं इतिहास हाकनं छक्वः पुनःजीर्वित जुइत ताःलाना वयाच्वंगु दु, विश्वन्यंभनं । लुम्बिनीइ ब्राम्ही लिपिं च्वयातःगु अशोक स्तम्भं शान्तिया प्रतीक शाक्यमुनि बुद्धया यकिन जन्मस्थल सीकेत अःपुका बिउगु दु । थ्व चानचुन व साधारण खँ मखु । नरलय् च्वंगु जुजु जय वर्माया पुलांगु पूर्णकदया ल्वहंया झ्वाता हे लुइकूगु दु । गुगु थौंकन्हय् छाउनीया संग्रहालयय् दु । थ्व करिब झिंगुसः दँ जःखःया खः । अथे हे स्वयम्भू परिसरय् लुइकूगु नं अमूल्यगु ल्वहं खः । तसकं ऐतिहासिक ।

स्वयम्भूया भुइख्यःस्थित भगवान पालि, पूर्वपाखें स्वयम्भूया तँ गयेगु स्वाहाने ल्ह्वनेज्याया झ्वलय् लुया वःगु खः थ्व ल्वहं । थुगु ल्वहं मानदेवया छय् जुजु वसन्तदेवया पालय्या खः । थुगु ल्वहंतय् च्वंगु अभिलेख न्हापांखुसी ब्वनादीम्ह श्यामसुन्दर राजवंशी भाजुं थ्व ल्वहं इस्वी संवत् ५१४या खः धयादीगु दु । थ्व ल्याखं थ्व ल्वहं थौं स्वयां १५०६ दँ पुलांगु खनेदु । हाकः ४५, ब्या २० व जाः७६ इन्च दुगु बःचा ग्वःगु थ्व ल्वहंयात जलहरी धाइ ।

जलहरी धइगु वास्तवय् शिवलि·या छगू ब्व खः । लि· धइगु घ्यः-कस्ति, दुरुं लुइकीबलय् तरल पदार्थ पितछ्वयेत दयेकातःगु यौनाकार वस्तु खः । थ्व ल्वहंतय् द्यः दिकेत खनातःगु चुकू प्वाः प्यप्वाः दु। छखेलिक्क चिकिचाप्वाःगु छप्वाः नं दु । जलहरीया पश्चिमपाखे प्यझ्वः प्राचीन लिच्छवी आखलं कियातःगु अभिलेख अझ ब्वने फुगु अवस्थाय् हे दनि । दकलय् च्वय् च्वंगु झ्वःया दकलय् लिउने ‘स्वयम्भू व’ कियातःगु दुसा दकलय्लि पांगु झ्वःया क्वसया प्यझ्वलय् ‘सम्वत् ४३८ फाल्गुन शुक्लपक्ष दिं व ६’ कियातःगु दु । अभिलेखय् बौद्ध खँग्वःत नं दुथ्यानाच्वंगु दु । उकिं थ्व बौद्ध सम्पत्ति खः धइगु सिद्ध जू वः । आकार, प्रकृति स्वयेबलय् थाय् मदुस्थित लिच्छवीकालिन बुद्धलिसे हे ज्वलाःम्ह थुकिया द्यः जुइफुगु सम्भावना नं यक्वं दु ।

विद्यमान इतिहासय् ‘स्वयम्भू’ उल्लेख जुयाच्वंगु पुलांगु शिलालेख स्वंगू दुगु जुयाच्वन । थुपिं दक्वं लिच्छवीकालीन खः । थुकीमध्ये निपाः स्वयम्भूइ हे दुसा निगुलिसनं स्वयम्भूलिसे स्वानाच्वंगु खँग्वः, वाक्य, प्रसंग स्वानामच्वंगु अभिलेख धयातःगु दु । जुइफु, थ्व गुगुं नं थासं छुं नं प्रयोजनया निंतिं स्वयम्भूइ हयातःगु खयेमाः । स्वनिगलय् थज्याःगु चलन मदुगु नं मखु । दुर्भाग्यया खँ थौं थ्व निगुलिं स्वयम्भूइ मदयेधुंकल । थनया जिम्मेवार न बुद्धाचार्य समुदायं सिउ, न त पुरातत्व विभागयाके हे जानकारी दु ।

छपाः शिलापत्र अंशुवर्माकालीन गोकर्णय् लुइकूगु दु । चन्दन चुलेत छ्यलातःगु दु । थ्व हे छगूयां छगू शिलालेख खः ‘स्वयम्भू’ च्वयातःगु । तर थुकी नं मात्र ‘भू चैत्य’ धकाः जक च्वयातःगु दयाच्वन । ‘भू’या न्ह्यःने च्वंगु आखःग्वःत ब्वदला वनेधुंकल । इतिहासविद्तसें ‘भू’ आखःया न्ह्यःने
‘स्वयम्’ दुगु खः ला धइगु अनुमान यासें थ्व स्वयम्भू हे च्वयातःगु खयेमाः धयागु वय्कःपिनि धापू खः । थ्व ल्याखं प्रस्ट रुपं ‘स्वयम्भू’ लिसे स्वानाच्वंगु धइगु स्पष्ट यायेथाय् मंत ।

स्वयम्भूया उच्चारण, लिच्छवीकालया उत्तारद्र्धय्पाखे तना वंगु खनेदु । जबकि मल्लकालय् करिब थौं स्वयां न्यासः दँ जःखः स्वयम्भू पुराणया प्रादूर्भाव जुसेंलि हाकनं सुर्द्यः लुइथें लुया वःगु खनेदु । स्वयम्भू पुराण न्यासः दँ जःखःयागु धइगु प्राप्त प्रमाणित सामग्रीया लिधंसाय् धयातःगु दु । उकिं हाल लुइकूगु स्वयम्भूया शिलालेख आतकया दकलय् पुलांगु, ज्येष्ठ व स्वयम्भूया बल्लाःगु व धिसिलाःगु दसि खः । थुकिं यानाः विगतया कयौं भ्रम, शंका उपशंका स्वयम्भूया सन्दर्भय् गुगु दयाच्वंगु खः, व निवारण जूवःगु खनेदु ।

दकलय् तःधंगु शंका वा भ्रम भइगु नां सम्बन्धी खः । गोपाल राजवंशावलीइ छथाय् थथे च्वयातःगु जुयाच्वन । ‘तेन कृत सिनगु विहार चैत्य भट्टारिक प्रतिष्ठित सम्पूर्ण कृतम ।’ वंशावलीकारं थुकियात वृषभदेवकालीन धयातःगु खनेदु । थुकी प्रमाणया स्रोत खुले यानातःगु मदु । आपालं विद्वानवर्गया थुकिया हे लिधंसाय् ‘सिनगु’या अपभ्रंस जुयाः स्वयम्भूयात स्यंगु, साम्हेगुँ धायेगु याना वयाच्वंगु खयेमाः धइगु धापू दु । थौं नं थनया नेवाःतय्सं थथे हे धायेगु यानाच्वंगु धइगु वय्कःपिनि दावी दु । आः थ्व भ्रम क्वचाःगु दु । न्हापा नं स्वयम्भू हे धाइगु खः धइगु स्वयम्भूया शिलालेखं पुष्टि याःगु दु । उकिं सिनगुं स्यंगु वा साम्हेगुँ जूगु मखु। स्वयम्भूं हे स्यंगुँ वा साम्हेगुँ जूवंगु खनेदु ।

सिनगुँ धइगु स्वयम्भू मखु धइगु छगू मेगु दसिप्रमाण खः नरःया अंशु वर्मां च्वयाथकूगु छपाः शिलालेख । थुकी न्यागू प्रमुख विहारत दुथ्याकातःगु दु :- १) गुँ विहार । २) श्रीमान विहार ३) श्री राज विहार ४) खर्जुरिका विहार व ५) मध्यम विहार । गुँ विहार धइगु सक्वया वज्रयोगिनी परिसर दुगु व स्वनिगःया दकलय् पुलांगु नापं न्हापांगु विहार खः । थ्व वज्रयोगिनी स्थापना जुइ न्ह्यः हे दयाच्वनेधुंकल धइगु खँय् इतिहासविदत नं सहमत जूगु खनेदु । शायद दकलय् पुलांगु जूगुलिं खयेमाः महासामान्त अंशु वर्मां विहारया नां च्वकेगु झ्वलय् ‘गुँ विहार’यात सम्मान यासें न्हापांगु ल्याखय् लाकातःगु । थन उल्लेख जुयाच्वंगु विहार सक्वयागु खः । थुकिं गुँ विहार व सिनगुँ विहार छगू हे खः धइगु भान जू । ‘सिनगुँ’ स्वयम्भू जुइ फइमखु  धइगु दकलय् बल्लाःगु दसि धइगु हाल लुइकूगु स्वयम्भू शिलालेख छगू हे जक खः । थुकी ‘स्वयम्भू’ धकाः किटान यानाः च्वयातःगु दु । व नं झिंन्यासँ दँ न्ह्यः हे । यदि थ्वयागु नां ‘सिनगुँ’ खःसा पुलांगु व परापूर्वकालया नांयात हिइकाः ‘स्वयम्भू’ धकाः छु न्हासं च्वकी ? नां हे स्वयम्भू जुयाच्वंगुलिं हे स्वयम्भू च्वं वःगु खः । स्वयम्भूया नां स्वयम्भू हे जुयाच्वंगुलिं झिंन्यासः दँ न्ह्यःया जुजु वसन्त देवकालीन छम्ह बौद्ध दातां शिलालेखय्नां  स्वयम्भू हे च्वकूगुलिइ छुं शंका यायेथाय् मदु ।

अन्त्यय्, अत्यन्त महत्वपूर्ण व अतिकं ऐतिहासिक छगूयां छगू दकलय् पुलांगु स्वयम्भू अंकित थुगु शिलालेख सुरक्षार्थ थौंकन्हय् गन दु सार्वजनिक याये मफुत । थुकिया निंतिं क्षमा फ्वना । पशुपति थेंज्याःगु पूर्ण रुपं सुरक्षित थाय् दुने हे शंखधरया ख्वाः तछ्यानाः विरुप याइगु थासय् अमूल्य व ऐतिहासिक स्वंगः आखः ‘स्वयम्भू’ यात स्यंकी मखु धकाः धाये फइमखु । थज्याःगु महत्वपूर्ण ऐतिहासिक अभिलेखयात थौं हे सुरक्षित यायेमाःगु दु । थुकी सम्बन्धित वडां चिउताः तइगु खः वा स्वयम्भू महासमितिं ध्यान बीगु खः ? वा झी मध्ये सुनानं थुकियात वाः चायेकीगु खः ? सुयागुंपाखें ग्वाहालि जुइगु आशा यानाच्वना । ग्वाहालि फ्वनाच्वना ।

भवतु सब्ब मंगलम !

https://nepalbhasatimes.com/37365

खुसी छैन खोकना


 डा.तारालाल श्रेष्ठ

२०७७ असार २७ शनिबार ०४:००:००

खोकना विद्रोहको लहरा

 

यस वर्ष पनि सुकिलामुकिलाले गमला रोपाइँ नाटक मञ्चन गरिरहँदा ललितपुरको प्राचीन बस्ती खोकनाका खेतमा कल्पनै नगरिएको दृश्य थपियो । रोपाइँभूमि ‘रणभूमि’मा परिणत भइदियो । खोकनावासी परम्परादेखि कमाइआएको आफ्नो खेतमा रोपाइँ गर्न चाहन्थे । प्रहरीको ठूलो हुलले कृषकलाई लखेट्न, दपेट्न खोज्यो । कृषक र कृषकका समर्थक एकढिक्का भएर उभिए । खेतमै झडप भयो । द्रुतमार्गको प्रस्थानबिन्दु जिरोप्वाइन्ट नाममा जबरजस्ती राज्यले पुख्र्यौली थातथलो कब्जा गरेको खोकनावासीको आरोप छ । प्रहरी ‘माथिको आदेशअनुसार’ रोपाइँ रोक्न चाहन्थ्यो । खोकनावासी हरहालतमा खेत रोप्न चाहन्थे । प्रकृतिले स्वतः कृषकलाई खेत रोप्न आह्वान गर्दै थियो । सिमसिम पानी परिरहेको थियो । खेत जोत्नेहरू जोतिरहेकै थिए । रोपारेहरू रोपिरहेकै थिए । 

 

खोकना खेतमा शसस्त्र प्रहरीको हुल पस्यो । लाठीचार्जसहित अश्रुग्यास प्रहार ग¥यो । एकपटक होइन, पटकपटक । छातीमै अश्रुग्यासको गोली लाग्दा पनि कृषक तथा कृषकका समर्थक पछि हटेनन् । आइलागेका ठूलो जत्था प्रहरीसँग खोकनावासी जाइलागे । अश्रुग्यास टिपेर प्रहरीतिरै मिल्क्याइदिएको दृश्य पनि देखियो । अश्रुग्यासको प्रहरी आफँै पनि सिकार बने । खोकनावासी आफ्नो शक्तिले भ्याएसम्म प्रतिरोधमा उत्रिए । प्रहरीमाथि हमला हुँदा र प्रहरीले दमन गर्दा ‘प्रहरी हाम्रो साथी हो’ भन्ने नारा घन्काए, अन्य नाराबीच । अभियन्ताहरूका अनुसार उनीहरूको लडाइँ जारी छ । खेत रोपाइँ पनि जारी छ । भलै हिजोकोझैँ रहेन आजको खोकना । भोलिको खोकना आजको जस्तो अझ रहनेवाला छैन । 

 

रोपाइँभूमि रणभूमिमा परिणत भएको दृश्यले बिचौलियालाई पक्कै झस्काएको हुनुपर्छ । किनकि खोकनामा भएको झडप अब केवल ‘रोपाइँ आन्दोलन’मा मात्रै सीमित बन्नेवाला छैन । ‘लहरा तान्दा पहरा फुटाए’झैँ खोकना झडपले विशाल प्रभाव पार्दै छ । यो किसान आन्दोलन हो, आदिवासी आन्दोलन पनि हो । यो विकासको बिप्ल्याटो मोडलविरुद्धको आन्दोलन उत्तिकै हो । राष्ट्रिय भूमि ऐनदेखि स्थानीय सम्पदा संरक्षणसम्म मात्रै पनि खोकना सीमित बन्नेवाला छैन । आदिवासी मानवअधिकार हननदेखि विश्व पर्यावरणीय दोहनसम्म खोकना

 

आन्दोलनको सम्बन्ध जोडिन्छ । निर्मम पुँजीवादी विकास मोडलविरुद्धको आन्दोलनको उद्घोष पनि यसभित्र जीवित देखिन्छ । अन्तोनियो ग्राम्सीले औल्याएझैँ ‘पर्मानेन्ट परश्वेडर’ खोजिँदै छ । जसले सन्तुलित सहअस्तित्व खोज्दै छ । विकासको रूपान्तरणकारी नमुना बन्न सक्छ, खोकना विद्रोह । मुलुकभरका ‘ओपन स्पेस’लाई सकेसम्म अहिल्यै सलहलेझैँ लुच्दै सिध्याउन उद्यतहरूविरुद्ध खोकना विद्रोह मियो बन्न सक्छ । स्वपरिचालित अभियानमा स्थानीय अभियन्ताकै अगुवा अपरिहार्य हुन्छ । स्थानीय युवा नायकहरू सिर्जनात्मक अभियानमा जुटनुपर्छ । अन्यथा ‘ज्यापुको जमिन’ हडप्न उद्यत बिचौलियाको बिगबिगीबीच पानीको फोकाझैँ बिलाउन सक्छ, सिर्जनात्मक सबाल्टर्न विद्रोह । सबाल्टर्नको सामूहिक विद्रोह बचाउनु चानचुने कर्म होइन । खोकना विद्रोहले सामूहिक बौद्धिक अभियानलाई आह्वान गर्दै छ ।  

 

खोकनाभित्रको खोकना

 

अनगिन्ती पटक जन्मथलो हेटौँडा आवतजावत गर्दा खोकनाको मनोरम कृषि फाँट र झुरुप्प बस्ती नियाल्दै मोहित हुन्थेँ । यसपटक खोकना विद्रोहबारे बुझ्न विद्रोही भूमिभित्रै पसेँ, खोकनाभित्रको खोकनाहरू बुझ्न । परबाट देख्दाझैँ खोकना प्रशान्तीमा सुतेको रहेनछ । खोकना बस्तीभित्र ज्वालामुखी सलबलाइरहेको देखेँ । कुनै पनि वेला ज्वालामुखी विस्फोट हुन सक्छ । यसर्थ खोकना विद्रोह सामान्य कृषक आन्दोलन होइन । केही पीडित कृषकको बिलौनामा मात्रै खोकना विद्रोह सीमित छैन ।

राज्यलाई राष्ट्रिय गौरवको योजना जतिसक्दो छिटै सकाउनु छ । तर, खोकनालाई प्रकृति र संस्कृतिमारा विकास स्वीकार्य छैन । स्मार्टसिटीको सपनामा आधुनिक दैनिकीदेखि परै बस्न चाहन्छ, खोकना ।

 

‘आइभोरी टावर’को टुप्पोबाट हेर्दा खोकना विद्रोहमा केही कृषकको बिलौना देखिएला । पिँधबाटै खोकना नियाल्दा विद्रोहको गहन गहिराइ देख्न सकिन्छ । खोकना विद्रोह एक थोपा पानी होइन, समुद्र बन्नेवाला छ । यस विद्रोहको पृष्ठभूमिभित्र इतिहासदेखि थेग्रिदै गएको घात, प्रतिघात, भ्रष्टाचार, कमिसनले उब्जाएका निराशा र आक्रोशका ज्वारभाटा स्पष्टै देख्न सकिन्छ । सहजै विद्रोही छालहरू लाभाझैँ सलबलाइरहेको देखिन्छ । यसले निम्त्याउने विद्रोहलाई सिर्जनात्मक फर्मामा ढाल्ने नेतृत्वको अभाव भने खड्किएको छ । भद्रगोलमा गोल हान्न खोज्ने बिचौलियाको विकल्प खोज्दै छन्, स्थानीय अभियन्ता । 

 

खोकनालाई काठमाडौंको रमझमसँग धेरै लिनु–दिनु रहेनछ । अन्यत्रको जस्तो मौलिकतामारा विकास खोकनालाई चाहिएको होइन रहेछ । खोकनालाई प्रकृति र संस्कृतिमारा विकास स्विकार्य छैन । राज्यलाई राष्ट्रिय गौरवको योजना जतिसक्दो छिटै धेरै हुत्याउनु छ । स्मार्टसिटीको सपनामा आधुनिक दैनिकीदेखि परै बस्न चाहन्छ, खोकना । टुडिँखेल, खुलामञ्च, रत्नपार्कलगायत खुला सम्पदाका मुटु नै बिचौलियालाई जिम्मा दिनेसँग हिसाब खोज्नेवाला छ, खोकना । राज्य कृषियोग्य भूमि खोस्दै आदिवासीलाई उठीवास गर्न उद्दत देखिन्छ । द्रुतमार्ग, बाहिरी चक्रपथ, प्रसारण लाइन, बागमती कोरिडोर, ढलनल, खानेपानी, ट्याङ्की, प्याराग्लाइडिङ अनेक बोझ खोकनाले बोक्न बाध्य बन्नेवाला अब देखिन्न ।

 

उपत्यकाभरि नेवार समुदायले लाखौँ रोपनी जमिन छाडिसके । अझै कति छाड्ने, बरु राजधानी सार्ने कि ? गौरवको विकास योजनालाई सम्पन्न गर्न जनताले त्याग गर्नैपर्छ । तर, खोकनावासीका लागि यो विकास होइन, विनाश हो । खोकनावासीलाई आफ्नो आदिम जीवनशैली प्यारो छ । दलाललाई बाहेक अधिकांश खोकनावासीलाई आफ्नो आदिम जमिन सर्वस्व हो । खोकना बस्तीको आधारस्तम्भै भत्काउने विकास पाप हो । यसर्थ उनीहरू प्रतिरोधमा उत्रिएका हुन् । खोकनावासी फुटैफुटका बीच जुट्दै छन् । इतिहासका धेरै मारहरू खेपेर पनि उठ्दै छन् । सम्पदा संरक्षणार्थ सामूहिक विद्रोहको तयारी गर्दै छन्, खोकनावासी । 

 

दमनविरुद्ध विद्रोह

 

इतिहासदेखि राज्यसत्ता आदिवासीको अस्तित्वप्रति निर्मम रहँदै आएकै हो । यसप्रति सचेत भएर खोकनावासी सङ्गठित बन्दै छन् । अन्य उत्पीडित समुदायबाट कति सहयोग प्राप्त हुन्छ, लेखाजोखा इतिहासमा लिपिबद्ध होलान् । खोकनावासी निरन्तर सडक प्रदर्शन, सार्वजनिक कार्यक्रम तथा विविध सभाहरू सञ्चालनमा वर्षौंदेखि सक्रिय छन् । खाली खुट्टा काठमाडौंमा विशाल -याली, झाँकी प्रदर्शन, नाराजुलुसदेखि कानुनी बाटो तथा राजनीतिक लबिङ केही बाँकी राखेका छैनन् । यति लामो समयदेखि निरन्तर आन्दोलन गर्दै आएका खोकनावासीमाथि रोपाइँभूमिमै रणभूमिझैँ प्रहरी दमनले राज्यको निर्ममता थप छचल्काएको छ । यसले खोकना विद्रोहलाई थप बलियो बनाएको छ । अन्तर्राष्ट्रिय समुदायको समेत ध्यानाकर्षण गराएको छ । आफ्नो सभ्यता रक्षार्थ सङ्गठित हुनु नागरिकको अधिकार हो । खोकनावासी कुनै भूमाफियाको सीमित स्वार्थपूर्तिका लागि जम्मा भएको जमात वा ट्रेड युनियन होइन ।

 

हरेक ठूलो परियोजनाले सानो संसारमा रमाएर बसेका आदिवासी जनमासलाई बढी विस्थापित बनाएको छ । गौरवको योजना परिकल्पनाकै चरणदेखि बिचौलियाले निमुखाको जमिन हडप्ने दीर्घकालीन रणनीति प्रयोग गर्ने गर्छ । भविष्यमा प्राप्त हुन सक्ने लाभबारे पत्तै नपाई भुइँमान्छेहरू आफ्नो भूमिबाट विस्थापित बनिसक्छन् । ‘ठूलो परियोजना’ले ‘साना मानिस’लाई सिध्याइदिँदो रहेछ । विशाल वैदेशिक सहायताले अझ राष्ट्रिय सार्वभौमिकतालाई नै सिध्याउन सक्ने रहेछ । अरुन्धती रोयको दाबी सत्य सावित भएको छ । उनी भन्छिन्, ‘प्रत्येक क्षण महान् नायकको प्रशस्तिगान गर्नेहरूले साना नायकहरूलाई सिध्याइरहेको हुन्छ ।’

 

हामी स्मार्टसिटी, चुच्चे रेलजस्ता मायाजालमा रुमल्लियौँ । कुनै ‘ठूलो नेता’को अल्पकालीन पद बचाउनका लागि सडकमा उत्रिएका छौँ । एउटा पदमा यतिधेरै पीडाबोध छ । आदिमकालदेखि भोगचलन गर्दै आएको थातथलोबाटै विस्थापितको कस्तो कत्रो पीडा बोध होला ? आदिमकालदेखि मानिआएको सम्पदा नै संकटमा परेको दृश्य देख्दा कति पोल्दो होला ? एउटालाई खाने बाघले भोलि अर्कोलाई पनि पक्कै खान्छ । आदिवासी जनजातिको राज्यसत्तामा पहुँच कम छ । उनीहरू मूलधारमा कमजोर छन् । उनीहरूबीच फुट होला, तिकडम गर्ने ताकत कम होला । यसर्थ पनि उनीहरूको सभ्यतामाथि मार हान्ने क्रम तीव्र छ । 

 

कमजोर वर्गको सम्पदामाथि मार हान्दै जाँदा अन्ततः मुलुक नै कमजोर बन्नेछ । यसर्थ खोकनावासी मुलुक नै जोगाउन प्रदर्शनीमा उत्रिएका छन् ।

 

जसरी राज्यसत्ताले विकासका नाममा आफ्नै सभ्यतालाई कालोमोसो पोतिरहेकै छ । बाटो साधन हो, साध्य होइन । बाटोबाट मात्रै विकास सम्भव हुन्न भन्ने प्रमाण पृथ्वीराजमार्ग नै नमुना हो । केवल बाटोबाट मात्रै जनजातिको जीवनस्तर उठेन । 

 

अन्ततः खोकनाको खेतबाट उदाउँदो आन्दोलन केवल रोपाइँ विद्रोहमा सीमित छैन । विकासको राष्ट्रिय चिन्तन र स्थानीय जनजातिलाई जोड्ने जर्तीको खोजी हो, खोकना विद्रोह । जसले लयविहीन विकासे राष्ट्रगानलाई मौलिक सङ्गीतले समायोजन गर्न सक्छ । सीमित बिचौलिया व्यापारीको विकासलाई विकास मान्न सकिन्न । दमनविरुद्ध विद्रोही झिल्को जोगाउनुको विकल्प छैन 

https://jhannaya.nayapatrikadaily.com/news-details/1041/2020-07-11